ΦΕΝΕΟΣ, ΙΟΥΛΙΟΣ 1944. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΣΦΑΖΟΝΤΑΝ 20-30 ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΑΠΟ  ΤΟ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ/ΚΚΕ. ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΡΙΦΘΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!

Το 1943-44, η Μονή Αγίου Γεωργίου στον Φενεό ήταν ένας φοβερός τόπος μαρτυρίου, από τον οποίον πέρασαν πολλές εκατοντάδες πατριώτες πριν οδηγηθούν για σφαγή επάνω στην Τρύπα, στο Κακοβούνι του βουνού Ντουρντουβάνα.
Μεταξύ των θυμάτων του Φενεού ήταν και οι 6 από τους τότε 8 μοναχούς της Μονής. Στη συνέχεια του κειμένου, περιγράφω τους τρόπους θανάτωσής τους. Στη Μονή υπάρχει Αναμνηστική Πλάκα με τα ονόματα των 6 θυμάτων, την οποίαν οι σημερινοί μοναχοί παρουσιάζουν μόνο 1 ημέρα τον χρόνο –την ημέρα του μνημοσύνου των συγγενών των θυμάτων- και μετά την εξαφανίζουν!
Είναι γνωστό ότι πολλά από τα θύματα ρίχνονταν στην Τρύπα ενώ ήταν ακόμη εν ζωή, απλώς τραυματισμένα με κάποιες μαχαιριές. Ζωντανόν στην Τρύπα έριξαν και έναν από τους μοναχούς. Αυτό προκύπτει σαφώς από ένα εύρημα που μου γνωστοποίησε πριν λίγα χρόνια ο γνωστός σπηλαιολόγος κ. Νικόλαος Λελούδας.
Μου είπε ο κ. Λελούδας: «Κατεβαίνοντας το πρώτο "πηγάδι" του σπηλαιοβαράθρου, σε κατακόρυφο βάθος απο την είσοδο 7-8 μέτρων, υπάρχει στο τοίχωμα του βαράθρου τρύπα, διαμέτρου ενός μέτρου περίπου. Πίσω απο αυτήν την τρύπα διανοίγεται θαλαμίσκος διαστάσεων, περίπου 10 Χ 2 μέτρων (μήκος - πλάτος). Σ' αυτόν ακριβώς τον θαλαμίσκο, όταν εισήλθα, δεμένος στο σκοινί της κατάβασης, με έκπληξή μου είδα έναν ακόμη ολόκληρο ανθρώπινο σκελετό. Για την ακρίβεια, πρέπει να ήταν κάποιου μοναχού, γιατί υπήρχαν υπολείμματα απο το ράσο του, καθώς και η φαρδιά δερμάτινη ζώνη που φορούσαν (και φορούν) οι μοναχοί.
Το τραγικό της όλης υπόθεσης πρέπει -λογικά- να είναι το εξής : Όταν τον έριξαν στο βάραθρο, προφανώς ήταν ζωντανός, και πέφτοντας πρόλαβε και "γραπώθηκε" απο την είσοδο της τρύπας, η οποία δημιουργεί ένα "πεζούλι" που προεξέχει στο κενό 10-15 εκατοστά. Εκεί, έμεινε ζωντανός, περιμένοντας κάποια βοήθεια, που δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ, άγνωστο για πόσες ημέρες. Κατόπιν πέθανε απο δίψα και πείνα. Εμείς τον βρήκαμε σε εντελώς ύπτια και "ήρεμη" στάση, την οποία προφανώς και έλαβε μόνος του περιμένοντας το μοιραίο. - Θα ήθελα να δημοσιεύσετε αυτή την τραγική λεπτομέρεια, γιατί την είχα αναφέρει μόνο προφορικά στους ανθρώπους που μας περίμεναν έξω απο το βάραθρο, και θα ήθελα να μείνει -για την ιστορία- και εγγράφως»
Ερώτηση δική μου: «Πότε συνέβη αυτό κ.Λελούδα, και τι απέγινε ο σκελετός και τα ευρήματα;»
Απάντηση: «Το 1991, όταν ανασύραμε και τα υπόλοιπα οστά απο τον πυθμένα. Μέχρι τότε, επειδή κατεβαίνοντας, το σχοινί μας φέρνει 1-2 μέτρα έξω στο κενό, δεν είχα μπεί ποτέ σ' αυτή την τρύπα, και τελικά μπήκα με "κούνια" και έλξη απο τον βράχο. Τον σκελετό, το ράσο, την ζώνη κλπ, τα παραδώσαμε μαζί με όλους τους υπόλοιπους σκελετούς που ανασύραμε».
Ο κ. Λελούδας από το 1981 και μετά έχει συμμετάσχει σε πολλές καταβάσεις στην Τρύπα στο Κακοβούνι του Φενεού γιά την ανάρτηση των σκελετών των θυμάτων και την εξερεύνηση του βαράθρου. Οι σπηλαιολόγοι έχουν ανασύρει επανειλημμένα σκελετούς θυμάτων που παρέμειναν στην Τρύπα μετά την αρχική ανάρτηση 259 σορών τον Ιούνιο του 1945 από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών και άγημα Βρετανών στρατιωτών,.
Στο έργο μου «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ «Ελεύθερος Μωριάς» 1943-44», Τόμος Β’, Σελ. 97 αναφέρω τα εξής για τους 6 μοναχούς της Μονής του Αγίου Γεωργίου, θύματα του ΕΑΜ : «..Ὁ μοναχός Δανιήλ Στρίφτης ἐσφάγη καί ἀκρωτηριάστηκε στήν αὐλή τοῦ Μοναστηριοῦ στίς 12 Ἰουλίου 1944. Στίς 18 Ἰουλίου βρέθηκε τεμαχισμένος μέ παρόμοιο τρόπο στόν κῆπο τοῦ Μοναστηριοῦ ὁ μοναχός Γεννάδιος Πίττας, ἐνῶ τήν ἑπομένη, 19 Ἰουλίου 1944, ἐσφάγη ἔξω ἀπό τό Μοναστήρι ὁ μοναχός Συμεών Σακελλαρίου.
Οἱ κομμουνιστές ἔσφαξαν 3 ἀκόμη μοναχούς, ἀλλά ἡ σφαγή τους ἔγινε στό Κακοβούνι καί τά σώματά τους ρίχτηκαν στήν Τρῦπα. Τόν Ἀρσένιο Μητρόπουλο, τον Καλλίστρατο Μαγκλάρα και τόν Παρθένιο Σταματόπουλο. Ο τελευταίος αναγνωρίστηκε όταν ἀνεσύρθη γυμνός ἀπό τήν Τρῦπα τόν Ἰούνιο 1945, φορώντας μόνο τίς κάλτσες του). Τῆς σφαγῆς ἐπέζησαν 2 μοναχοί....».
Με βάση τα ανωτέρω, ο σκελετός που βρήκε ο κ. Λελούδας ανήκε είτε στον Αρσένιο Μητρόπουλο ή στον Καλλίστρατο Μαγκλάρα.
Η περίπτωση του μοναχού που τον έριξαν ζωντανό στην Τρύπα του Φενεού δεν είναι μοναδική. Στην Πελοπόννησο, υπάρχουν μαρτυρίες ότι αυτό συνέβη σε πολλούς τόπους θυσίας πατριωτών από τους κομμουνιστές’ Στον Φενεό, όπου υπάρχουνν μαρτυρίες ότι άκουγαν φωνές από την Τρύπα, του μοναχού ή άλλων θυμάτων, στην Τρύπα του Ταράτσα (στον Πάρνωνα), στην Καταβόθρα του Ζάρακα (στο Σοφικό), στην Αγνάντα και στο Αγιονόρι.
Οι αναγνώστες των σχετικών αναρτήσεών μου, ελπίζω να κατανοούν γιατί διαφωνώ έντονα με σχολιαστές που λένε, «όλοι τα ίδια κάνανε» και με άλλους που συγκρίνουν αυτά τα χιλιάδες φριχτά ανοσιουργήματα της Κόκκινης Τρομοκρατίας με τις αντεκδικήσεις της Λευκής Τρομοκρατίας ή με τον εγκλεισμό στρατιωτών ή πολίτών στη Μακρόνησο!
Η ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Ευχαριστώ.